Delinn í kremjunni, nota bene, þessi býr ekki á Akureyrisss

Hey ein góð mynd fyrir ykkur, þessi gæi sást á vappi að prómótera nýjasta stælinn í buxum í dag. Jóhanna vinkona sendi mér þessa myndi og ég má til með að deila henni með ykkur, ég hélt ég myndi andast þegar ég sá gæjann ég hló svo viðurstyggilega mikið.



Hversu flottur getur maður orðið?

Uppvakningurinn talar!

Halló góðir hálsar, ég er vöknuð til lífsins aftur. Er búin að vera á vaktatörn og hef þar af leiðandi verið vakandi þegar aðrir eru sofandi og öfugt. Ég hef því ekki haft frá neinu að segja þar sem ég hef ekki alveg verið í takt við tilveruna. Ekki það að ég hafi frá miklu að segja núna, datt bara í huga svona að láta vita af mér.

Saga úr vinnunni: Á spítalanum þar sem ég vinn er sérfræðilæknir sem ég þekki ekki neitt, hef aldrei tekið í höndina á honum, ég veit hver hann er og hvað hann heitir en ég efast um að það sé gagnkvæmt. Í dag í hádeginu sat hann úti ásamt nokkrum unglæknum og snæddi hádegismat. Ég náði mér í grænt KEA skyr og tyllti mér hjá þeim, var eitthvað voða þreytt og hálf stundi þegar ég settist niður enda var ég eins og áður sagði að koma út úr viku vaktatörn og gekk ekki nægilega vel að snúa ofan af mér og rétta sólarhringinn af. Sofnaði semsagt klukkan hálfsex í morgun og var mætt í vinnuna fyrir átta svo það skyldi engan undra að ég fyndi til eilítillar þreytu. Ok, hér kemur fram hvað var sagt við þetta litla útiborð:

Karin (unglæknir): "Þú lítur nú ekkert voðalega vel út Hulda"
Ég: "Nei, ég er nú voðalega eitthvað þreytt og drusluleg, sofnaði ekki fyrr en hálfsex í morgun"
Fyrrnefndur læknir: "Mér finnst þú nú alltaf líta svona út"
Ég (algerlega kjaftbit og svaðalega hissa ég sem reyni alltaf að vera sæt og vel til fara í vinnunni): "Þetta var nú ekki mikið hrós!"
Fyrrnefndur læknir: "Nei"

............þá stóð ég upp og fór inn og settist hjá öðrum læknum. WHAT THE F***! Hvað er málið, hann var semsagt að segja að ég líti alltaf þreytulega, druslulega og illa út! Var ekki sátt, en hann er líka stórfurðulegur svo ég ætla ekki að taka þetta nærri mér en maður lifandi!

Nú er ég semsagt aftur komin í dagvinnu og er meira að segja í fríi næstu helgar. Það á mögulega að skella sér á landsmót hestamanna um helgina í Skagafirði og svo kannski bara á Ásbyrgismótið helgina eftir það. Svo kem ég suður í smá heimsókn því mín ástkæra systir ætlar að smella sér aðeins á Frón. Næ líklega að vera aðeins virkari í lífinu núna þegar ég get vakað á sömu stundum og annað fólk og ætla að reyna að gera eitthvað sniðugt og skemmtilegt. Látið endilega vita ef þið eigið leið um Akureyrisss, þá getum við alla vega hist í kaffisopa eða eitthvað. Hlakka svo til að hitta fullt af fólki þegar ég kem suður.

Keep it real...........be cool............RECOGNIZE!!!!
(djöfull er ég ógeðslega töff, jú og alltaf fín og ekki drusluleg!)

Talandi um að dansa rassinn úr buxunum!

Evolution of dance

Fann þetta á heimasíðu skólasystur minnar og ákvað að stela því. Hvað ég gæfi ekki fyrir að geta dansað eins og þessi maður !!!

Handboltafréttir Huldu

Vá, sjitt, mér líður eins og ég hafi verið að koma af 36 tíma vakt. Var sko að horfa á leikinn og maður lifandi, kroppurinn minn er allur í krambli! Til hamingju Ísland (þessi orð virka samt eitthvað svo skrítin eftir að Silvía Nótt fór í Eurovisjón) en mikið er ég glöð, íslenska liðið kemst á HM í handknattleik í Þýskalandi. Og það er einhvernveginn ennþá sætara að vita til þess að þeir komast þangað eftir að hafa þurft að keppa við “svíagrýluna” um sætið. Það eru 42 ár síðan Ísland vann Svíþjóð í einhverjum alvöruleik. Svíarnir verða víst að sitja heima í þetta skiptið, en það er í fyrsta sinn ever sem þeir eru ekki með á HM

Djöfull er ég búin á því eftir þennan leik maður, ég sat hérna ein heima í stofu í Tröllagilinu og horfði á litla sjónvarpið, en mig langaði ekki lítið

til að vera í Höllinni, OMG! Ég byrjaði á því að syngja þjóðsönginn hérna blíðlega og þurfti svo allan leikinn að rembast við að hafa hemil á mér. Þóra var nebbla sofandi vegna næturvaktavesens og ég varð að reyna að öskra í hljóði, það var erfitt. Í stað þess að æpa þá skaust alltaf hægri hendin upp í loft þegar ég vildi fagna og þegar ég vildi bölva þá kýldi hún út í loftið, var bara komin með nettan hemiballismus. Undir lokin var ég hins vegar komin með bráðan generaliseraðan total ballismus en þá skutust allir skankar út í loftið og sófinn stóð á reiðiskjálfi. Á ákveðnum tímapunkti var ég orðin svo æst, skrikjurnar farnar að vera háværari og ég drulluhrædd um að vekja Þóru. Þá sneri ég sjónvarpinu út að svalahurðinni og lokaði sjálfa mig úti á svölum þar sem ég sat og öskraði, alein by the way. Þarf að pústa svolítið eftir þetta .

Nr.1 Fokkings RÚV, er ekki í lagi með ykkur? Þegar örfáar mínútur eru eftir af leiknum og alveg til leiksloka eru þeir ekki með klukku á skjánum, hvað er það?

Nr.2 Verð að minnast á markvörsluna. Með fullri virðingu fyrir Birki Ívari og Hreiðari þá gengur þetta náttúrulega ekki lengur. Einhverntímann í seinni hálfleik var staðan jöfn en samt voru sænsku markverðirnir búnir að verja 20 skot og þeir íslensku aðeins 9! Spáið í því hvað útiliðið okkar þarf að leggja miklu meira á sig út af því að við höfum aldrei haft heimsklassa markmann. Ég meina, þetta er náttúrulega ekki hægt. Okkar markverðir þurfa að vera í sinni dagvinnu og sinna boltanum bara svo sem auka áhugamáli í sínum frítíma. Það er ekkert skrítið að þeir nái ekki sama standard og markverðir hinna liðanna sem eru í bullandi atvinnumennsku allt árið.

Nr.3 Hvað er með Ljubomir Vranjes. Ég meina maðurinn er 1.66 á hæð, með ístrubumbu og hann spilar fyrir utan í einu fremsta handknattleikslandliði í heimi!! Og það virkar, þetta sér maður nú ekki oft, hann er eins og eitthvað minitröll sem bara ryður sér í gegn, ógeðslega snöggur, en samt eitthvað svo asnalegur.

Nr.4 Sjitt, var að deyja þessar 2 mínútur sem við vorum 3 á móti 5. Upplifði alla flóruna af tachyarrhythmium.

Nr.5 Hvað er þetta með íslenska íþróttafréttamenn? Frasarnir maður!

Nokkrir gullmolar Adolfs Inga:

“Þarna er Tomas Svensson, einn besti markvörður í heimi, þó hann sé orðinn full aldurhniginn núna”.....................What!?!

“Þetta er næstum eins og Custer og félagar hans á móti indjánunum”

“Fyrirliðinn, snillingurinn og foringinn”.........vantaði bara sieg Heil! Þeir halda nú ekki vatni yfir Óla Stefáns...........

.............og ekki heldur yfir Guðjóni Val:
“Hann fer bara eins og gasella upp völlinn!”

“4 menn á móti 6, þetta er mjög slæmt”.........no shit, Sherlock!


Jæja, nóg komið. Þóra vöknuð og við ætlum að fá okkur pizzu, enda þarf ég einhverja orku í kroppinn eftir þessa þrekraun og hún þarf orku fyrir næstu næturvakt.

Handboltakveðjur, Huldapulda (svo er það bara þriðjudagurinn, Svíþjóð – England í HM í fótbolta, vibbí!)

Dave Gahan og dýrið hans

Erna vinkona fór á tónleika með Depeche Mode í Ljubliana um daginn og tók þessa mynd. Hún sendi mér svo myndina og vildi athuga hvort ég myndi taka eftir því sama og hún rak augun í..............og viti menn það gerði ég. Svipuð áhugamál greinilega!Tékkið á klobbanum á Dave Gahan, það lítur út fyrir að hann sé vel "turned on" af því að vera hylltur svona!!!!! Okkur finnst alla vega báðum eins og hann sé með nettan stiffy, það er bara svolítið þröngt um hann þarna í buxunum!

Tell me your thoughts people, hvað finnst ykkur um klobbann á honum Dave kallinum? Er hann í stuði eða ekki? Og fær hann svona mikið út úr því að hlusta á eigin rödd eða er það lófakallið sem gleður hann svo? Dveljum aðeins við þessa hugsun..........eða þennan klobba! (vona að myndin skili sér nægilega vel á blogginu, hún er birt án leyfis nokkurs manns, spurði ekki einu sinni Ernu um leyfi, hvað þá Dave!)

Vondur dagur

Dagurinn í dag er versti dagurinn minn á Akureyrisss hingað til. Ég er nebbla búin að vera með viðbjóðs gubbupest :(

Vaknaði í nótt, óglatt og illt í malla, gubbaði og gubbaði..........oj. Komst ekki einusinni í vinnuna mína :( Þóra fór og keypti handa mér Sprite, ég drakk það og skilaði svo því sem ég hafði drukkið, það var gult á litinn þegar ég skilaði því.........oj.

Nú líður mér samt betur, held ég sé bara svei mér að jafna mig. Það er aðeins eitt gott við þessar andstyggilegu gubbupestir........þær eru fljótar að ganga yfir.

Annars var gærkvöldið yndislegt, veðrið var bara til fyrirmyndar og við Þóra röltum á Strikið og fengum okkur góðan mat að borða, svo á Bláu könnunna þar sem við fengum gott kaffi.

Veðrið í dag hefur hins vegar verið í takt við ólguna í maganum á mér, hávaðarok og vesen. Það er eitthvað aðeins að róast núna.......eins og mallakúturinn minn.

Finnst ykkur ekki skemmtilegt að heyra um ástand meltingarvegar míns?? Jæja, ætla að leggjast upp í sófa og horfa á einhverja dauðyflismynd. Svo er rosaleg sjónvarpsdagskrá: Dr.Phil, Beverly Hills 90210, Melrose Place, One Tree Hill, Bachelorette 3 og fleira ótrúlega sniðugt. Ætla að vera couch potato og jafna mig.

Ég er í fríi um helgina og svo tekur við næturvaktatörn næstu viku og næstu helgi. Annars skilst mér að ég sé í fríi fyrstu 3-4 helgarnar í júlí fyrir ykkur sem viljið heimsækja mig, það gæti þó eitthvað breyst, því vaktaplanið er ekki alveg tilbúið. Svo ætla ég líka að koma heim einhverja af þessum helgum því ástkær systir mín ætlar að heimsækja heimahagana og ég ætla að koma heim og hitta hana. Er alla vega að vinna síðustu helgina í júlí og svo einhverjar 2 helgar í ágúst eftir því sem ég best veit að svo stöddu.

Ef eitthvert ykkar langar að kíkja í heimsókn á mig þá er auðveldasta leiðin bara að hafa samband við mig og athuga hvort helgin sem þið hafið í huga er fríhelgi því eins og ég sagði geta enn orðið breytingar á þessu vaktaplani mínu. Það er sko ekki tilbúið alveg fyrir júlí held ég og engan veginn reddí fyrir ágúst.

Over and out..........ást,
Huldapulda gubbupési

Aðgerðaleysi og andleysi...púff!

Netið komið í lag heima í kotinu okkar við Tröllagilið.......vibbí! Nú þarf ég ekki lengur að hanga tímunum saman á kaffihúsum þar sem ég neyðist alltaf til að kaupa mér eitthvað bara til þess eins að komast á netið.

Af mér er hins vegar ósköp lítið að frétta núna, það er rosalega mikið að gera í vinnunni og ég hleyp um allan spítalann (sem ég rata reyndar ekkert á og veit ekki einu sinni hvar ég kemst á klóið) eins og hauslaus hæna með fokking 4 síma í vösunum og alltaf er einhver þeirra hringjandi. Þegar ástandið er svona og veðrið jafn leiðinlegt og það er þá verð ég bara voðalega heimakær og nenni ekki að gera neitt þegar í kem heim úr vinnunni. Er líka heldur ekki alveg búin að fatta hvað ég get gert hérna á Akureyrisss til að stytta mér stundir og svo þekki ég heldur ekki marga. Við Þóra erum nebbla alveg á skjön með vaktirnar okkar núna, ég á dagvöktum og hún á næturvöktum og svo í næstu viku þá snýst þetta við þannig að næsta hálfa mánuðinn hittumst við voðalega lítið nema bara rétt á vaktaskiptum. Ég sakna bara hennar Þóru minnar.

Annars er ég alveg sátt, það fer svo vel um mig hérna heima. Ég veit fátt betra núna en að setjast í sófann með rauðvínsglas og læknisfræðibók og rifja upp.........OMG, algjört brjóstumkennanlegt nörd. Ég tók ekki þátt í kvennahlaupinu og nennti ekki að vera með í sjómannadagsgleði. Held ég þurfi kannski að fara að komast eitthvað út í náttúruna, er pínulítið andlaus eitthvað.

En almáttugur, ég er að gera mér grein fyrir því að þessi bloggfærsla er lítið annað en upptalning á því sem ég hef ekki gert hérna, leiðinlegt og óspennandi svo ég ætla að hætta núna. Reyni að hafa eitthvað meira spennandi að segja ykkur næst.

Talk to me guys, getting kinda lonely here!

For the love of God......I am queen Akureyrisss!

Á Akureyrisss býr skrítið fólk, áðan var ég að ganga að heiman niður á Glerártorg því ég þurfti að komast aðeins í Rúmfatalagerinn. Ég var að labba á göngustíg sem er ca 3 metrar að breidd og á móti mér kemur maður á hjóli. Hann var með hjálm á hausnum og barn með hjálm í barnastól á bögglaberanum. Þegar það eru um það bil 100 metrar á milli okkar stöðvar hann, stendur kyrr klofvega yfir hjólinu og bíður. Ég var vinstra megin á göngustígnum og tölti áfram mína leið, þegar ég færist nær manninum á hjólinu færi ég mig yfir á hægri hluta stígsins til að fara framhjá honum. Í þann mund sem ég er að ganga framhjá honum segir hann við mig:
“Ég vona að þú keyrir ekki eins og þú labbar”
Hulda: “Ha!”
Maður á hjóli með hjálm: “Ég vona að þú keyrir ekki sömu megin og þú labbar”
Það tekur mig örskamma stund að átta mig á því hvað hann er að meina og segi svo loks:
“Nei, nei nei, bara þegar ég er í Bretlandi” ?!?................eða.........

......hvað er málið, ég var að labba í rólegheitum, hann rétt silaðist áfram því hann var að hjóla upp mjög bratta brekku með barn aftaná (mér sýndist hann ekkert ráða neitt sérstaklega vel við þetta), það var enginn annar á stígnum sem var 3 metrar eða svo á breidd! Samt stoppaði hann og beið í nokkrar mínútur því hann sá mig á öfugum vegarhelmingi, hann óttaðist líklega harðan árekstur. Þetta fannst mér stórundarlegt.

Alla vega, það fer nú bara óttalega vel um mann hérna á Akureyrisss þrátt fyrir undarlegt fólk. Það er drullumikið að gera í vinnunni, enda er maður bara orðinn doktor hérna. Þetta er samt mjög gaman þrátt fyrir að vera krefjandi starf, og ég hef komist að því að ég kann meira en ég hélt, ætli ég hafi ekki bara lært eitthvað síðastliðin 5 ár þrátt fyrir allt, eilífan tossaskap og svoleiðis.

Síðustu helgi fengum við Þóra heimsókn að sunnan, Guðný og Sigrún skólasystur okkar renndu sér hingað úr því að nú er Akureyrisss the place to be. Við fórum í sund og grilluðum okkur dýrindis mat, sem við drukkum með fullt af hvítvíni og svo tók bjórinn við. Þegar meltunni var lokið ætluðum við að kíkja aðeins á kaffihús, bara svona rólegt. Þau plön fóru fyrir lítið því kvöldið endaði með þvílíku örlagafylleríi og djammi að við vorum í sjokki daginn eftir þegar við áttuðum okkur á því. Það var rosalega gaman samt, við vorum allar alveg ótrúlega skemmtilegar og okkur fannst við fyndnastar í heimi. Sjaldan hef ég hlegið jafn mikið og verið með jafnmikinn fiflaskap, ég var með mikla strengi í maganum daginn eftir vegna hláturs (hér fyrir norðan segjum við ekki harðsperrur, heldur strengir). Eftir að hafa lagt mann í einelti (sem ég held honum hafi ekki þótt alltof leiðinlegt, ælta samt ekki að segja ykkur hver það var) lentum við í einhverju vafasamasta eftirpartýi sem ég hef á ævinni komist í. Ég veit eiginlega ekki almennilega hvernig við enduðum þar því við þekktum engan þarna og vissum ekkert hvar við vorum. Þar kynntumst við hins vegar Malibu Barbie en hún er svona anorexic, tanorexic lady of forty-something með platínu-peroxíð blonde hár og í pínkulitlum sumarlegum hekluðum kjól. Enn eitt undur Akureyrisss!

Fer ekki út í smáatriði með kvöldið, það var amk mjög skemmtilegt, eitt það skemmtilegasta í mjög langan tíma! Daginn eftir fórum við svo og gengum í Dimmuborgum og heimsóttum Sólveigu skólasystur okkar í sveitina en hún er frá bænum Baldursheimum, við bara rétt kíktum á hlaðið til hennar og drifum okkur svo aftur heim.

Takk fyrir komuna stelpur, gaman gaman, og fleiri velkomnir í heimsókn.

Á þriðjudagskvöldið fórum við Þóra svo á landsleik í handbolta (aftur, Akureyrisss er tha place to be, landsliðsþjálfarinn héðan og fyrri leikurinn við Dani var hér í KA-heimilinu, og svo er líka besti leikmaðurinn í þýsku deildinni, Guðjón Valur, fyrrum KA-maður)
Það var óxla gaman á leiknum, smá nostalgía og mikið öskur. Ekki skemmdi fyrir að horfa að fullt af gullfallegum sveittum karlmönnum í boltaleik, þ.á.m. tilvonandi eiginmann minn (einn af fjölmörgum að vísu). Smá update um danska handboltamenn:
Leikmaður númer 19, Jesper Noddesbo, heitir í mínum huga Smukkeste Smörrebröd, stórmyndarlegtur línumaður er hann kappinn. Kannski ég giftist honum bara frekar? (úff, þetta er að verða erfitt, ég ætla að giftast svo mörgum mönnum!)
Leikmaður númer 5, sem ég man ekki hvað heitir er herra flaming gay og hann er skotinn í leikmanni númer 21.

Nú er annarri vinnuviku lokið, ég í helgarfríi og Þóra á vakt. Skurðlækningarnar búnar í bili, og lyflækningarnar hefjast hjá mér á mánudaginn þar sem ég verð fram í miðjan júlí. Svo gríp ég reglulega inn í slysalækningarnar með henni Þóru en hún er slysalæknir númer eitt hér á Akureyrisss. Í kvöld ælta ég að grilla eitthvað gott handa henni þegar hún kemur heim af vaktinni.

Ef þú þekkir mig láttu þá í þér heyra, ekki vera ókunnugur!

Áfram Ísland!!!!!!!!!

Halló Akureyrisssssss!!!!!

Krakkar krakkar

Jæja þá er kominn tími til smá tilkynningarskyldu. Ég sit núna á Café Amour á Ráðshústorginu því eins og áður sagði höfum við ekki fengið internetmálin í lag heima, vonandi reddast það samt, nenni nú ekki að hanga á kaffihúsi með tölvuna í kjöltunni í allt sumar.............eða jú annars, ég nenni því svosum alveg, en langar samt að hafa netið heima.

Ok, from the top. Á þriðjudagskvöldið rétt fyrir klukkan hálfellefu lagði ég í’ann, förinni var heitið til Akureyriss (eins og ég kýs að kalla pleisið). Ferðalagið gekk bara voða vel þrátt fyrir hellirigningu, fjölda flutningabíla, vonda vegi og ítrekaðar sjálfsvígstilraunir hinna ýmsu dýra. Við Hreðavatnsskála var það litil mús sem eflaust þjáist af borderline personality disorder því hún lagðist á miðja götuna og hótaði því að láta mig keyra yfir sig, hún var voða sæt og sem betur fer slapp ég við að myrða hana. Svo voru það vitaskuld hinar ýmsu fuglategundir, fuglar orðnir leiðir á lífinu og tilverunni og sáu ekki tilgang með þessu mundane lífi lengur sem settust á götuna og flugu í veg fyrir bílinn. Þetta verða að teljast nokkuð alvarlegar sjálfsvígstilraunir og því met ég svo að þessir fuglar eru í mikilli hættu á endurteknu sjálfskaðaatferli. Það er nú einu sinni þannig að það sem hefur hvað mest forspárgildi fyrir sjálfsvíg er fyrri tilraun til að taka eigið líf! Segið svo að maður hafi ekki lært neitt í geðlæknisfræði. Jæja alla vega, svo var það rebbinn, já rebbinn sagði ég! Í Öxnadalnum var það nebbla ótrúlega sætur og svona funky looking refur sem var að vasast á veginum þegar ég var að keyra þar. Hann var svolítið skrítinn, veit ekki hvort hann var freðinn eða hvað en hann hafði afskaplega viðkunnanlegt og vitleysislegt viðmót, mér þótti gaman að hitta hann. Hann bara skoppaði hring eftir hring á miðjum veginum og horfði á mig stórum augum. Ég held samt að hann hafi ekkert viljað taka eigið líf, hann bara vissi ekki betur því mér sýndist hann ekki vera skarpasta verkfærið í skúrnum. Meindýr eða ekki, refir eru sætir og ég held ég sé ekki að fara með rangt mál en þetta er í fyrsta skipti sem ég sé rebba hérna, alla vega svona up, close and personal. Ég ætla að hitta hann aftur og við höfum mælt okkur mót, hann er skemmtilegur persónuleiki, svolítið stefnulaus og svona það sem maður myndi kalla fiðrildi.

En þrátt fyrir hinn alþjóðlega I’m going to die – dag dýranna á Íslandi komst ég blessunarlega frá því að vera gerður hlutaðeigandi í sjálfsvígi nokkurs þeirra og ég renndi í hlað á Akureyri einhvern tímann milli tvö og hálfþrjú um nóttina. Í Tröllagilinu tók Þóra á móti mér en hún hafði fundið opna 10-11 verslun og keypt eitthvað snarl til að eiga í morgunmat. Hvítvínsflöskunni var skellt í frystinn og við tókum strax til við að koma okkur fyrir. Íbúðin okkar er uppi á níundu hæð og útsýnið eftir því, alveg brilljant. Þetta er líka voða fínt pleis, stór íbúð með tveimur svefnherbergjum og rúmgóðri stofu sem inniheldur 2 svefnsófa svo það er nóg rúm fyrir gesti. Við breyttum náttrúlega öllu strax, röðuðum húsgögnum upp á nýtt og settum okkar brag á þetta og þegar við vorum búnar að kveikja á kertum um allt átti að skála í hvítvín fyrir nýja heimilinu en....................enginn tappatogari til á heimilinu!!! HVAÐ ER ÞAÐ! HVAÐA STÓRUNDARLEGA MANNESKJA Á EKKI TAPPATOGARA!!!!!!!!!!!! Sem betur fer átti ég líka tvo bjóra svo við urðum að láta það nægja í skálina, ekki jafn fínt og hvítvín sen samt góðir bjórar, og það fyrsta sem sett var á to-do listann fyrir næsta dag var að fjárfesta í tappatogara. Við fórum ekki að sofa fyrr en um sexleytið um morguninn og vorum þá dauðuppgefnar

Dagur 2 fór í að heimsækja fjöldann allan af verslunum, kaupa mat, vín, TAPPATOGARA og fullt af kertum. Röðin var efrifarandi: Tiger, Rúmfatalagerinn, Byko, Bónus, Hagkaup, Nettó. Þetta var fínt, ég er ekki viss um að maður hefði náð öllum þessum búðum heima á jafngóðum tíma en hér er stutt á milli helstu staða.

1.júní var svo fyrsti vinnudagurinn, og mér líst bara vel á FSA, ég er samt ekki alveg viss hvort að 3 mánuðir dugi til að ég nái að rata þar, ég er alltaf að villast og finn mig þá í einhverjum nýjum hornum og skúmaskotum og hef ekki hugmynd um hvernig ég á að koma mér þangað sem ég ætlaði að fara, svo er ég bara alltíenu búin að gleyma hvert ég ætlaði og líður eins og ég sé i öðrum heimi, skil ekki neitt og þekki engan. Ég er í völundarhúsinu og hvar er David Bowie!

En okkur Þóru líst bara vel á, það er nóg að gera á spítalanum, fólk veikist víst og slasar sig hér líkt og annars staðar og við erum ótrúlega fullorðins, farnar að vinna sem læknar bara OMG!

Á meðan er allt í volli fyrir sunnan, læknanemar í verkfalli og LSH að springa á limminu, sjitt ég veit nú ekki hvar þessi endalausa barátta endar, það er pínu þreytandi að stöðugt að standa í endalausu stappi. Ég hvet alla til að lesa grein Kristjáns Guðmundssonar unglæknis í Morgunblaðinu í dag, þar segir hann loksins hvernig ástandið er á mjög afdráttarlausan hátt, tékkið á þessu. Það er baráttuhugur í fólki og það er kominn tími til að eitthvað breytist!

Jæja, þetta fer að verða gott, það er líka alveg spurning hvort fólk nennir yfir höfuð að lesa svona ótrúlega langa bloggfærslu. Núna eru tvær sunnandömur á leið í heimsókn til okkar Þóru en Sigrún og Guðný ákváðu bara að skella sér hingað úr því að málin standa eins og þau gera á LSH, verkfall og svona. Við erum í fríi um helgina og spáin er ógeðslega góð svo við skólasysturnar ætlum að gera eitthvað ótrúlega sniðugt og skemmtilegt, heimsækja skemmtilega staði og slúðra og hafa það gott.
Gestir verða velkomnir í sumar, svo ef þið viljið tékka á plesisnu hafið þá bara samband og þá finnum við góða helgi þegar enginn er á vakt og allir í fíling. Í sumar er Akureyriss the place to be!!

Over and out.
Friður.

P.s. ég kýs komment, ekki vera feimin börnin góð, langar að heyra í ykkur

Ekkert internet

Halló halló, ég er því miður ekki með netið heima hjá mér á Akureyri, er að reyna að redda því samt og vonast til þess að það komist í lag sem allra allra fyrst. Nú er ég bara rétt að láta ykkur vita af þessari fötlun minni, en get því miður ekki haft þetta lengra því ég þarf víst að vinna. Fólk slasar sig líka á Akureyri nebbla. Heyrumst við fyrsta tækifæri !!!

Próf dauðans frá helvíti and more

Þetta átti að koma inn í gærkvöldi en það er stundum vesen að setja inn færslur heima á kvöldin, skil ekki af hverju

Semsagt fimmtudagur 25/05 06 klukkan eitthvað seint um kvöld:

Sælinú þið örfáu hræður sem lesið þetta fábrotna svokallaða blogg mitt. Nú er ég stödd í krísu í lífi mínu, er að fara í lokapróf á laugardag og á mánudag og á jafnframt eftir tonn að verkefnum sem ég hef á milli 8 og 16 á morgun til að vinna og skila því annars fæ ég ekki próftökurétt. Veit ekki alveg hvernig ég ætla að toga það af en sjáum til, mér finnst einhvernveginn að röðin sé komin að mér að fá að upplifa kraftaverk eftir allt djöfuls stappið sem ég hef staðið í þetta árið. Er búin að vera að bíða í kraftaverkaröðinni allt of lengi og fá bara kastað í mig tómötum og úldnum eggjum og ég er ekki einu sinni að biðja um stórt kraftaverk, bara oggopoggopínulítið kraftaverk. Jæja, það sem ég vildi sagt hafa er að ég verð líklega ekki mjög virk í bloggheimum næstu 4-5 daga eða svo, þó er aldrei að vita nema soðna steikta hugsýkisgeðsjúka heila mínum detti skyndilega eitthvað agalega sniðugt í hug og þá mun ég vitaskuld deila því með ykkur. Vildi samt gefa ykkur þann fyrirvarann á að ég segi bara alls ekki neitt. Annars fór ég og sótti móður mína upp í hesthús í gær þegar klukkan var komin nokkuð yfir miðnætti því hún var í hinu árlega partýi sem fylgir hesthúsinu hennar. Og já greinilega alltaf jafnmikið fjör þar á bæ. það er eitthvað svo dýrmætt að sjá mömmuna sína sem maður er alltaf svolítið að passa upp á skemmta sér svona ofboðslega vel umkringda fullt af góðu fólki sem er alltaf svo gott við hana og vill voða mikið hjálpa henni í þessari hestamennsku sem hefur reynst henni misvel hingað til. Ég er svo ánægð með hana og mér finnst svo gott að vita af henni í þessum góða félagsskap og ég er ótrúlega rosalega ánægð með nýja hestinn hennar. Loksins er hún búin að fá gæðahrossið sem hún á skilið, ótrúlega vel ættaða og geðgóða eðalmeri sem ber nafnið Askja og mamma er algjörlega ástfangin af því hún er svo góð og skemmtileg. Vildi bara segja ykkur frá þessu því ég brosti allan hringinn og fékk hlýtt í hjartað þegar ég fór og náði í mömmu og allir sátu saman inni í húsi drulluvel kenndir, syngjandi sig hása við gítarspil. Og mamma vildi bara ekkert fara heim svo ég hafði ekki hjarta í mér að draga hana úr þessari gleði þannig að ég söng bara með þó ég væri með hugann við bækurnar sem ég átti að vera að lesa í dag. Mamma mín er yndisleg og mér þykir vænt um hana. Ég á líka yndislegustu systir í heimi sem mér þykir líka ofboðslega vænt um. Heyrinú, ég bara orðin akút væmin. Jæja nóg af þessu, heyri í ykkur bráðum, vonandi að ég skrifi línu fyrr en seinna, það verður amk gefin skýrsla um flutninginn mikla norður í land. Talandi um flutninga, til hamingju með nýja húsið Árdís og Guðjón!!!

Snjór og mjólk

Veðrið hér er hið undarlegasta mál. Í gærmorgun settist ég út á litla skjólgóða hellupallinn minn því það var glampandi sól og ég nennti ekki að sitja inni og lesa. Ég dreif mig þess vegna út með púða til að sitja á og námsbók að lesa. Lofthitinn var nú ekkert sérstaklega mikill en þegar sólin skín og ekki er of hvasst þá verður alltaf algjör steik á litla pallinum mínum svo mér leið bara rosalega vel á stuttbuxum og hlýrabol. Þá fór alltíeinu að snjóa á mig ! Reyndar bara pínulítil snjókorn en þau hrundu á mig í þessari glampasól og mér fannst það bara voða notalegt. Aldrei hef ég verið í sólbaði í snjókomu áður ;) Nú er hins vegar kominn fimbulkuldi, rok og engin sól. Þá er best að vera bara inni hjá sér. Jæja, kominn tími til að kynna ykkur fyrir öðrum vini mínum nú þegar þið hafið kynnst Emil, þessi nýji vinur heitir Hitoshi og honum finnst mjólk vera best í heimi, muuuuuu, tékkið á honum, hann er töff. Friður og út

Silvía Nótt vs. Emil besti

Silvía Nótt er átrúnaðargoð yngstu kynslóðarinnar á Íslandi í dag. Nú gráta sig ótal margar litlar stelpur í svefn yfir þeim harmleik að fá ekki að sjá hana keppa í úrslitum júróvisjón. Emil er hins vegar mitt átrúnaðargoð og ef þið viljið kynnast honum smellið þá hérna, það er þó algert skilyrði að hafa hljóðið á! Trúið mér þið verðið ekki söm eftir að hafa kynnst Emil vini mínum :)

Úr yndi yfir í óyndi

Í gærkvöldi fór ég að sjá CocoRosie að spila á Nasa. Það var gaman og indælt, þær eru flottar. Samt sá ég eiginlega barasta ekki neitt mest allan tímann því að það var risastór maður (sem við héldum fyrst að væri stóri mikli maðurinn úr Lost þáttunum en reyndist svo ekki vera heldur bara gaur sem var óeðlilega líkur honum) þurfti endilega að planta sér beint fyrir framan okkur. Þar sem þessi maður var nokkrir metrar á hæð og amk 1 meter á breidd þá þurfti ég að beygja mig og reigja á alla kanta til að sjá glitta í músíkantana. CocoRosie systurnar komast einhvern veginn alveg upp með að vera svona rosalega artý krúttkynslóðar-píur því þær hafa í þó þann hæfileikann að vita hvaða hljómar og melódíur falla vel að mannlegu eyra og gera flotta músík. Þess vegna eru þær töff en ekki bara skvísur sem eru að reyna að vera töff. Ég var amk bara ljómandi ánægð með þennan konsert. Í dag hefur hins vegar verið eitthvað djöfuls óyndi í mér. Ekkert hefur gengið almennilega upp og ég verð pirruð. Þá fer ég að hugsa, segja og gera undarlega, skrítna og asnalega hluti sem Sigrún skammar mig fyrir að hugsa, segja eða gera. Nú hlakka ég bara til að komast í nýtt umhverfi og gerast kúreki norðursins. Á morgun kemur hins vegar nýr dagur og þó ég sé hætt að bíða eftir nýjum tækifærum þá getur maður alla vega þóst byrja á núlli eina ferðina enn. Hver veit, kannski ég skelli mér í powergöngu eftir vaktina annað kvöld og leiti á vit ævintýranna, sjalalalala, þau (ævintýrin) enn gerast, vonum það bara.

Sólin, geðrof og kalli kanína - 16/05 2006

Mikið hefur þessi dagur 16 maí verið undarlegur, og því lengra sem liðið hefur á hann því undarlegri hefur hann orðið. Ég ætla ekkert að vera að útlista fyrripart dagsins og hef því söguna um klukkan hálfáttaleytið þegar ég kom heim til mín. Byrjaði fyrst á því að rembast eitthvað við að læra um leið og ég dáðist að nýju buxunum mínum sem ég fjárfesti í fyrr í dag. Þetta gekk allt saman eitthvað ofurbrösuglega svo ég ákvað að skella mér út úr húsi. Já ég ætlaði í powergöngu, göngu sem hafði tvíþættan tilgang. Annars vegar til að losa mig við einhverja sálarspennu sem ég var farin að finna fyrir og hins vegar til að hreyfa á mér botninn. Ok svo ég geng af stað og þar sem ég geng meðfram sjónum á leið út í Gróttu sé ég alltíeinu Snæfellsjökul blasa við mér. Sjaldan hefur hann verið jafn fallegur svo skýr og flottur með setjandi sólina sér við hlið. Hann var eins og eitthvað ómótstæðilega girnilegt sælgæti sem mig langaði til að háma í mig. Eins og bersýnilega hefur komið fram fannst mér þetta fögur sjón svo ég held áfram göngu minni þarna meðfram sjónum og sólin kemur meira og meira í ljós þar sem hún sígur undan skýjunum til að leggjast til náðar í sjónum. Svo ég staldra við og horfi á þessa fögru sjón með einhverja melankólíska melódíu í eyrunum (var sko með mp3 spilarann með mér). Svo er þetta skyndilega allt eyðilagt fyrir mér þar sem eitthvað vibbapar stendur beint í sjónlínu minni og kyssist og kjammsast eitthvað voða rómó að horfa saman á sólsetrið. Ég hugsa bara "oj, fáið ykkur herbergi", þurfti ekki á þessu að halda og varð eitthvað pirruð á þessum ósóma svo ég sneri við í fússi mínu. Og þá fór að rigna. Og svo var ég með fullt af blindum blettum í augunum eftir að hafa horft svona mikið í sólina og sá varla hvert ég var að fara. Hugsaði bara, þetta kennir þér Hulda að fara ekki eftir því sem þér var kennt, maður verður jú blindur af því að horfa beint í sólina ekki satt? Ég sá semsagt sýnir, sem titillinn hér að ofan (geðrof) á að vitna til, verð þó að viðurkenna að einu raddirnar sem ég heyrði voru þær sem hljómuðu í mp3 spilaranum mínum en það er ekki laust við að ég hafi samt haft einverjar ranghugmyndir og klárlega var einhver veruleikafirring í gangi eða í þvað minnska óraunveruleikatilfinning. Jæja ég sný alla vega við og legg af stað aftur heim og nú er kannski mál að segja frá því að einu sinni setti ég fullt af ótrúlega skrítnum lögum inn á spilarann minn en síðan hef ég aðallega verið að hlaða inn einhverju drama og rólyndismúsík. Og ég geng áfram. Þegar ég er svo að nálgast Grandaskóla í mínum pirringi og mínum melankólíska fíling hlustandi á Jeff Buckley, Tom Waits, CocoRosie eða eitthvað álíka gerist tvennt mjög skrítið, eða ég upplifði það amk þannig. Næsta lag á mp3 spilaranum mínum er súrmjólk í hádeginu með honum Bjartmari og honum þarna Eiríki eitthvað, rauða eða heppna eða Hauks eða hvað hann nú hét þarna Laddakarakterinn með gítarinn og hárið og um leið og það lag byrjar að spila þá geng ég fram á litla sæta kanínu sem situr í ró og næði á leiksvæði Grandaskóla. Ég bara varð að stoppa aðeins og brosa pínu, svei mér þá ef ég fór ekki bara soldið að hlæja. Þetta er kannski ekkert sniðugt svona in retrospect en fyrir mér á meðan á þessu öllu stóð þá var þessi ganga öll bara alveg stórmerkileg. Svo þegar ég var komin heim þá var hárið mitt fast í peysunni og ég lenti í stökustu vandræðum með að losa mig úr djöfli sextíuogsexgráðurnorður. Svei mér þá, held ég treysti mér ekki í gönguna mína á morgun nema að hafa fylgd með mér! Samt óneitanlega svolítið hræðilega spennandi að vita hvað næsta orkuganga ber í skauti sér.??

CocoRosie og sólin

Bókstaflega það sem gert hefur verið í dag, hlusta á CocoRosie og liggja í sólinni, jú og þykjast læra smá. Fór samt í blómabúð í morgun og keypti túlípana handa bestu mömmu minni :)

Bara að prufa

Þetta hef ég nú aldrei gert á ævi minni, bloggað! Held eg ætli ekkert að vera neitt að því en langaði samt að prufa að búa til svona apparat