While Cambodia is the bomb, Vietnam is the business (or bussiness, as they frequently write in China). The place is filled with people ready, willing and eager to sell you anything you might possibly want or need. A day trip, custom made shoes, drugs, transport, bread, whatever - no problem! This is can be very handy when you need something, but a little overwhelming when you don't.
We arrived in central Ho Chi Minh City (or Saigon as everyone still calls it) after dark and within an hour we had acquired a convenient hotel room, a cheap book on Beijing, a day trip to the Mekong Delta, a tasty meal and a couple of beers, and we didn't have to stray more than 100 meters from where our bus stopped. Saigon is a crazy hectic place with insane traffic and hoards of people everywhere. Quite fun, but a little much. The next morning we were in a boat, steaming down the Mekong river, dodging junks, freighters, towboats, rowboats, ferries and barges carrying all manner of people and merchandise. In the Delta we checked out coconut candy making, bee farming (I held the bees, yeeeshk!) and the traditional way of life down there before chowing down on some awesomely tasty elephant-ear fish in fresh spring rolls.
The next day we were off again, on a flight to Nha Trang which isn't a remarkable place, but does have quite a nice beach and a very cooling sea-breeze. We didn't stay there long, only a day and a half. We just had time to buy new bikinis and do some light tanning (until it started to rain). Then came a miserable night spent on a "sleeper" bus to Hoi An. The only people doing any sleeping in that contraption were Vietnamese ladies. Everyone else was much to tall to get even remotely comfortable in the short bunks. It was intensely unpleasant. Ironically, the make of the bus was called King Long! We do not recommend night bus travel in order to save daylight. You just end up arriving somewhere completely knackered and needing to nap for half the day. Which is exactly what we did for our first few hours in Hoi An.
Then we went out do explore the place. And what a place it is! The old town, by the river, with hardly any traffic and loads of charming restaurants and bars, and shops selling silk lanterns all lit up in beautiful colours. So pretty, so peaceful, so friendly, so tasty, so nice! Heaven! The next four days were mainly spent wandering around town, eating AMAZING food, drinking fresh beer and exclaiming; "oh, this is so nice, I love it here!". The food! Have I mentioned the food? Grilled fish in banana leaf, juicy and flavoursome. Fresh spring rolls in transparent rice paper, stuffed with fresh vegetables and juicy meat, served with a sweet, spicy dipping sauce. Hotpot, fish and veg, boiled in a tasty broth, served over coals. Moneybags, chicken mince, peanuts, ginger and all sorts of yumminess deep fried in little rice paper parcels. Cao Lau, only available in Hoi An, fat rice noodles with juicy pork and rice paper fritters in a hearty pork broth. All unbelievably tasty and yummy and good.
In between all the eating and drinking and loving the place, we also managed to find time to explore the ruins at My Son, lounge by the pool and have silk clothes and leather shoes made to measure. Hoi An is perfection and we are determined to go back. We were reluctant to leave but in the end we had to be on our way and take the train to Hue, which we found disappointing. To be fair to Hue, anywhere would be disappointing after Hoi An and the miserable drizzly weather wasn't doing the place any favours. We were soon on the road (well, in the air, strictly speaking) again, bound for Hanoi.
Hanoi we liked. Even though it is crowded and manic and loud and the streets are filled with scary motorbikes, it has charm. We didn't do much of note there, mainly we wondered around and took the place in. The most cultivated thing we did was go to the Museum of Ethnology which was very good. The most exciting thing was the trip back from the museum in a tuk-tuk in Hanoi rush-hour traffic, which was exciting. We also booked a trip to Halong Bay. We stayed on a beautiful big junk and cruised around the karsts and islands for 24 hours, with stops for kayaking, cave-viewing and sleep. It was amazingly beautiful, although sadly there was always a bit of a mist and the sun never came out so we did not get a chance to see the bay in all its awe-inspiring splendour. Oh well, we'll just go again on our way back to Hoi An. Anyone fancy chartering a boat with us in Halong and then sampling all the restaurants in Hoi An?
Well, that's all for now, folks. I need to get packing - off to Europe in the morning!
laugardagur, apríl 18, 2009
NAM - I love the smell of napalm in the morning.....
Held ég byrji á því að biðjast velvirðingar á bloggleysi, netsamband i Vietnam var ekkert spes og svo erum við búnar að vera í svo stífu prógrammi hér í Kína að það hefur bara ekki gefist tími til!
Við vorum í Víetnam í rúmlega 2 vikur og heimsóttum marga staði þar sem ég ætla að reyna að segja lauslega frá hér. Komum til Saigon með rútu frá Phnom Pehn og byrjuðum á því að bóka túr til Mekong Delta næsta dag. Sigldum þar um, skoðuðum fljótandi þorp, heimsóttum bee-keeping farm, coconut candy verksmiðju, drukkum bananavín og fengum svo fílseyrafisk í matinn sem við rúlluðum sjálfar upp í hrísgrjónapappír með mintu og chili-sítrónusósu. Mmmmm, hvað það var gott! Almennt góður túr fannst okkur bara. Nenntum nú ekki að stoppa mjög lengi í Saigon, sú borg er algjört kreisíness og umferðin absólútlí trufluð. Næsti áfangastaður var svo Nha Trang sem er hálfgerður svona strand resort bær en við kunnum ágætlega við okkur þar þó enga fengjum við nú sólina.
Frá Nha Trang tókum við svo næturrútu til Hoi An, það var ömurð! Þetta átti að vera einhver voða fín lúxus rúta (kostaði reyndar bara 12 dollara) en er sjálfsagt mikill lúxus ef maður er lítill Víetnami. Ef maður er hins vegar hærri en 150 cm þá er þessi ferð algjört torture sem hún var fyrir okkur. "Rúmin" sem voru í rútunni voru einhverjir litlir hálfgerðir hólkar sem voru í talsverðum halla og plássið fyrir fætur manns var í einhvers konar hólfi undir næsta rúmi fyrir framan. Til að "liggja" beinn varð maður því að spyrna sér í og hálf standa í fæturna og hólkurinn var of þröngur til að hægt væri að hafa fæturna bogna. Maður gat því á engan hátt verið og hefði í raun verið mikið betra að sitja bara í venjulegum sætum. Þessi ferð tók litla 12 tíma yfir nótt.....þá nótt var ekkert sofið og þegar á áfangastað var komið vorum við dauðþreyttar, dauðverkjaði í kálfana af öllum spyrnunum og allar krambúleraðar. Einni mínútu eftir að rútan var svo farin áfram (hún var á leið til Hué) fattaði Ásta að hún hafði gleymt veskinu með passanum og öllum greiðslukortunum um borð í rútunni. Nett panikk sem tók við en fólkið á rútuskrifstofunni gat hringt í gaurana í rútunni sem fundu veskið. Við gátum svo komið og sótt það nokkrum tímum seinna því rútan var á leið til Hué en kom svo aftur til Hoi An.
Fyrsti dagurinn í Hoi An fór því mest allur til spillis því við þurftum að bæta upp svefninn og jafna okkur af hausverknum sem rútuferðin hafði valdið. Þegar við loksins komumst til almennilegrar meðvitundar um kvöldið og fórum að ganga um tók það okkur ekki langan tíma að verða algjörlega ástfangnar af pleisinu. Hoi An er æðislegur bær, aðalmálið þar er gamli bærinn sem er ótrúlega fallegur og friðsæll staður, húsin alveg frábær, öll frekar sjabbí en mikill sjarmi yfir þeim og sjást þar áhrif hinna ýmsu þjóða í arkitektúrnum. Maturinn í Hoi An er líka sá allra besti sem við smökkuðum í Víetnam (reyndar er fílseyrafiskurinn á topplistanum líka). Frábærar ferskar vorrúllur, Cao Lao sem er réttur sem bara fæst í Hoi An því vatnið sem er notað í þann rétt verður að koma úr einum ákveðnum brunni sem er í Hoi An, og grillaði fiskurinn í bananalaufi voru meðal þeirra dásemda sem við gæddum okkur á. Með þessu var svo mjög víða hægt að fá "ferskan bjor" að drekka en það er bjór sem er bruggaður á staðnum, er ótrúlega góður og kostar bara 25 kall glasið! Við þreyttumst aldrei á því að ráfa um í gamla bænum, skoða okkur um í hinum og þessum húsum, söfnum og hofum, setjast niður í kalt bjórglas og slaka á. Traffíkin þarna var mjög fín því í gamla bænum mega engir bílar vera og er líka lítið af vespum, flestir eru bara á hjólum og árabátum. Við létum líka sauma á okkur föt og sníða á okkur skó. Okkur langaði ekkert að yfirgefa þennan yndislega bæ, söknuðum hans strax þegar við vorum farnar og erum harðákveðnar í því að þangað verðum við að koma aftur, helst með fleira fólk með okkur!
Frá Hoi An tókum við taxa til Danang og þaðan í lest til Hué. Lestin var mjög spes, skrítin forgangsröðun i gangi þar. Sætin hálfónýt, allt frekar skítugt og sjabbí en í vagninum voru hins vegar 2 flatskjáir þar sem var verið að blasta eitthvert ömurðar víetnam-dívu-spangól! Hué náði ekki að hrífa okkur alveg, veðrið var hálfleiðinlegt og allt einhvern veginn hálfasnalegt þegar maður er svona nýkominn frá besta stað í heimi. Eftir 2 daga í Hué flugum við svo til höfuðborgarinnar Hanoi. Okkur líkaði vel við Hanoi, svona á stórborgarmælikvarða. Umferðin var náttúrulega algjör geðveiki en það var skemmtilegur bragur á borginni og gaman að ganga þar um. Fórum svo í 2ja daga ferð til Halong Bay sem var mjög skemmtilegt. Bjuggum á bát, svona gamadags "junk", sem sigldi með okkur um svæðið milli þeirra 2000 eða svo eyja sem eru um allt, fórum í könnunarleiðangur á kajak og klifruðum upp í hella. Veðrið var því miður ekki nægilega skemmtilegt, mikil þoka svo skyggnið var ekki mjög gott. Það hefði verið gaman að líta í kringum sig á þessum fallega stað í sólskini og góðu skyggni, reyndar líka skemmtilegt að hafa séð þetta í þoku sem gaf svæðinu frekar drungalegt yfirbragð. Sólin var bara ekkert með okkur í Nam, held að á þessum 15 dögum höfum við fengið einn sólardag svo tanið sem við vorum komnar með hefur heldur betur fölnað. Það rigndi líka slatta á okkur en sem betur fer alls ekki allan tímann.
Vorum mjög hrifnar af Víetnam, fólkið þar er bæði mjög elskulegt og líka fyndið og gekk okkur almennt mjög vel að eiga í samskiptum við heimamenn. Þar virðast konur vinna öll erfiðu jobbin, kallarnir eru meira í því að sitja einhvers staðar og spjalla og reyna svo að fá að keyra ferðamenn um á ýmsum faratækjum fyrir einhvern pening. Konurnar klæðast helst einhvers konar náttgöllum og inniskóm eða glimmerbolum og pinnahælum. Vespurnar eru jafn yfirhlaðnar fólki og öðrum farmi og í Kambódíu, allir liggja stanslaust á flautunni og enginn vill víkja fyrir neinum. Samt virðist þetta allt á einhvern ótrúlegan hátt ganga upp....eða svona oftast nær. Það hafa allir eitthvað til að selja manni, og eru duglegir að ota því að manni en það eru mjög fáir sem eru að betla pening.
Við ætlum aftur til Víetnam....og við ætlum aldei að keyra þar.....hver vill koma memm??
Við vorum í Víetnam í rúmlega 2 vikur og heimsóttum marga staði þar sem ég ætla að reyna að segja lauslega frá hér. Komum til Saigon með rútu frá Phnom Pehn og byrjuðum á því að bóka túr til Mekong Delta næsta dag. Sigldum þar um, skoðuðum fljótandi þorp, heimsóttum bee-keeping farm, coconut candy verksmiðju, drukkum bananavín og fengum svo fílseyrafisk í matinn sem við rúlluðum sjálfar upp í hrísgrjónapappír með mintu og chili-sítrónusósu. Mmmmm, hvað það var gott! Almennt góður túr fannst okkur bara. Nenntum nú ekki að stoppa mjög lengi í Saigon, sú borg er algjört kreisíness og umferðin absólútlí trufluð. Næsti áfangastaður var svo Nha Trang sem er hálfgerður svona strand resort bær en við kunnum ágætlega við okkur þar þó enga fengjum við nú sólina.
Frá Nha Trang tókum við svo næturrútu til Hoi An, það var ömurð! Þetta átti að vera einhver voða fín lúxus rúta (kostaði reyndar bara 12 dollara) en er sjálfsagt mikill lúxus ef maður er lítill Víetnami. Ef maður er hins vegar hærri en 150 cm þá er þessi ferð algjört torture sem hún var fyrir okkur. "Rúmin" sem voru í rútunni voru einhverjir litlir hálfgerðir hólkar sem voru í talsverðum halla og plássið fyrir fætur manns var í einhvers konar hólfi undir næsta rúmi fyrir framan. Til að "liggja" beinn varð maður því að spyrna sér í og hálf standa í fæturna og hólkurinn var of þröngur til að hægt væri að hafa fæturna bogna. Maður gat því á engan hátt verið og hefði í raun verið mikið betra að sitja bara í venjulegum sætum. Þessi ferð tók litla 12 tíma yfir nótt.....þá nótt var ekkert sofið og þegar á áfangastað var komið vorum við dauðþreyttar, dauðverkjaði í kálfana af öllum spyrnunum og allar krambúleraðar. Einni mínútu eftir að rútan var svo farin áfram (hún var á leið til Hué) fattaði Ásta að hún hafði gleymt veskinu með passanum og öllum greiðslukortunum um borð í rútunni. Nett panikk sem tók við en fólkið á rútuskrifstofunni gat hringt í gaurana í rútunni sem fundu veskið. Við gátum svo komið og sótt það nokkrum tímum seinna því rútan var á leið til Hué en kom svo aftur til Hoi An.
Fyrsti dagurinn í Hoi An fór því mest allur til spillis því við þurftum að bæta upp svefninn og jafna okkur af hausverknum sem rútuferðin hafði valdið. Þegar við loksins komumst til almennilegrar meðvitundar um kvöldið og fórum að ganga um tók það okkur ekki langan tíma að verða algjörlega ástfangnar af pleisinu. Hoi An er æðislegur bær, aðalmálið þar er gamli bærinn sem er ótrúlega fallegur og friðsæll staður, húsin alveg frábær, öll frekar sjabbí en mikill sjarmi yfir þeim og sjást þar áhrif hinna ýmsu þjóða í arkitektúrnum. Maturinn í Hoi An er líka sá allra besti sem við smökkuðum í Víetnam (reyndar er fílseyrafiskurinn á topplistanum líka). Frábærar ferskar vorrúllur, Cao Lao sem er réttur sem bara fæst í Hoi An því vatnið sem er notað í þann rétt verður að koma úr einum ákveðnum brunni sem er í Hoi An, og grillaði fiskurinn í bananalaufi voru meðal þeirra dásemda sem við gæddum okkur á. Með þessu var svo mjög víða hægt að fá "ferskan bjor" að drekka en það er bjór sem er bruggaður á staðnum, er ótrúlega góður og kostar bara 25 kall glasið! Við þreyttumst aldrei á því að ráfa um í gamla bænum, skoða okkur um í hinum og þessum húsum, söfnum og hofum, setjast niður í kalt bjórglas og slaka á. Traffíkin þarna var mjög fín því í gamla bænum mega engir bílar vera og er líka lítið af vespum, flestir eru bara á hjólum og árabátum. Við létum líka sauma á okkur föt og sníða á okkur skó. Okkur langaði ekkert að yfirgefa þennan yndislega bæ, söknuðum hans strax þegar við vorum farnar og erum harðákveðnar í því að þangað verðum við að koma aftur, helst með fleira fólk með okkur!
Frá Hoi An tókum við taxa til Danang og þaðan í lest til Hué. Lestin var mjög spes, skrítin forgangsröðun i gangi þar. Sætin hálfónýt, allt frekar skítugt og sjabbí en í vagninum voru hins vegar 2 flatskjáir þar sem var verið að blasta eitthvert ömurðar víetnam-dívu-spangól! Hué náði ekki að hrífa okkur alveg, veðrið var hálfleiðinlegt og allt einhvern veginn hálfasnalegt þegar maður er svona nýkominn frá besta stað í heimi. Eftir 2 daga í Hué flugum við svo til höfuðborgarinnar Hanoi. Okkur líkaði vel við Hanoi, svona á stórborgarmælikvarða. Umferðin var náttúrulega algjör geðveiki en það var skemmtilegur bragur á borginni og gaman að ganga þar um. Fórum svo í 2ja daga ferð til Halong Bay sem var mjög skemmtilegt. Bjuggum á bát, svona gamadags "junk", sem sigldi með okkur um svæðið milli þeirra 2000 eða svo eyja sem eru um allt, fórum í könnunarleiðangur á kajak og klifruðum upp í hella. Veðrið var því miður ekki nægilega skemmtilegt, mikil þoka svo skyggnið var ekki mjög gott. Það hefði verið gaman að líta í kringum sig á þessum fallega stað í sólskini og góðu skyggni, reyndar líka skemmtilegt að hafa séð þetta í þoku sem gaf svæðinu frekar drungalegt yfirbragð. Sólin var bara ekkert með okkur í Nam, held að á þessum 15 dögum höfum við fengið einn sólardag svo tanið sem við vorum komnar með hefur heldur betur fölnað. Það rigndi líka slatta á okkur en sem betur fer alls ekki allan tímann.
Vorum mjög hrifnar af Víetnam, fólkið þar er bæði mjög elskulegt og líka fyndið og gekk okkur almennt mjög vel að eiga í samskiptum við heimamenn. Þar virðast konur vinna öll erfiðu jobbin, kallarnir eru meira í því að sitja einhvers staðar og spjalla og reyna svo að fá að keyra ferðamenn um á ýmsum faratækjum fyrir einhvern pening. Konurnar klæðast helst einhvers konar náttgöllum og inniskóm eða glimmerbolum og pinnahælum. Vespurnar eru jafn yfirhlaðnar fólki og öðrum farmi og í Kambódíu, allir liggja stanslaust á flautunni og enginn vill víkja fyrir neinum. Samt virðist þetta allt á einhvern ótrúlegan hátt ganga upp....eða svona oftast nær. Það hafa allir eitthvað til að selja manni, og eru duglegir að ota því að manni en það eru mjög fáir sem eru að betla pening.
Við ætlum aftur til Víetnam....og við ætlum aldei að keyra þar.....hver vill koma memm??
miðvikudagur, apríl 08, 2009
A little less conversation......
Scenario:
Vid a Gecko Bar, voda naes, bunar ad fa okkur einn mojito i forrett og svo einhvern mat og erum svo byrjadar i bjornum. Tegar vid hofdum pantad mojitoinn hafdi hin indaela tjonustustulka sagt okkur fra tvi ad stadurinn vaeri nokkud fraegur fyrir mojitoana sina og ad um daginn hefdi verid tar stulka sem drakk ein 7 stykki, henni fannst otrulegt ad su stulka hefdi getad stadid i faeturna eftir alla ta drykkju....
.....skommu seinna og vid bunar ad drekka fleiri bjora.....og farnar ad raula med musikinni, enda var hun god.
A: Aetli tau haldi ekki ad vid seum ordnar fullar nuna (tvi vid vorum ju bunar ad drekka x marga bjora)
H: Ju liklega, ef eg vaeri a staerd vid tau myndi eg telja ad x margir bjorar myndu valda blindfyllu! Samt erum vid bara svona rett sma ad byrja ad kennast.
A: Ja, sma kenning.
H: svona adkenning
hlatur, hlatur hlatur, hlatur, hahahahah
A: Hey, vid hljotum ad vera meira en pinu kenndar tvi tetta er svo ekki fyndid!
H: Ha! En er tetta ekki ord?
A: Nei
H: ju, en svona adkenning ad einhverju, svona einsog hint!
A: Nei, tetta er ekki ord!
hlaturm hlatur hlatur, hahahahah
...eftir langa togn:
A: Mer finnst gaman!
...eftir adra togn:
H: Mer finnst vid ogedslega fyndnar!
....og svo....alltaf eftir x marga bjora....:
"Eg elska tennan stad!!!"
..........tad tarf vist ekki ad taka tad fram ad tetta var einmitt kvoldid adur en vid attum ad vakna snemma i eitthvad programm, alltaf a teim kvoldum sem vid svona "half" dettum ida'
Vid a Gecko Bar, voda naes, bunar ad fa okkur einn mojito i forrett og svo einhvern mat og erum svo byrjadar i bjornum. Tegar vid hofdum pantad mojitoinn hafdi hin indaela tjonustustulka sagt okkur fra tvi ad stadurinn vaeri nokkud fraegur fyrir mojitoana sina og ad um daginn hefdi verid tar stulka sem drakk ein 7 stykki, henni fannst otrulegt ad su stulka hefdi getad stadid i faeturna eftir alla ta drykkju....
.....skommu seinna og vid bunar ad drekka fleiri bjora.....og farnar ad raula med musikinni, enda var hun god.
A: Aetli tau haldi ekki ad vid seum ordnar fullar nuna (tvi vid vorum ju bunar ad drekka x marga bjora)
H: Ju liklega, ef eg vaeri a staerd vid tau myndi eg telja ad x margir bjorar myndu valda blindfyllu! Samt erum vid bara svona rett sma ad byrja ad kennast.
A: Ja, sma kenning.
H: svona adkenning
hlatur, hlatur hlatur, hlatur, hahahahah
A: Hey, vid hljotum ad vera meira en pinu kenndar tvi tetta er svo ekki fyndid!
H: Ha! En er tetta ekki ord?
A: Nei
H: ju, en svona adkenning ad einhverju, svona einsog hint!
A: Nei, tetta er ekki ord!
hlaturm hlatur hlatur, hahahahah
...eftir langa togn:
A: Mer finnst gaman!
...eftir adra togn:
H: Mer finnst vid ogedslega fyndnar!
....og svo....alltaf eftir x marga bjora....:
"Eg elska tennan stad!!!"
..........tad tarf vist ekki ad taka tad fram ad tetta var einmitt kvoldid adur en vid attum ad vakna snemma i eitthvad programm, alltaf a teim kvoldum sem vid svona "half" dettum ida'
laugardagur, apríl 04, 2009
Cambodiapics
The amazing Angkor Wat.
Asta in our tuk-tuk 
All these faces creep me out!
The Bayon
Trying to be fierce like Tyra, but made the fatal error of forgetting the neck!
Asta at the Elephant Terrace
Me and my friend the Leper King....who seems to have stolen my trousers....that's pants!
Squished!
It's hard work, climbing those steps at the temples...
At Ta Phrom, the slightly overgrown jungle-temple
Up, up and away.......
.....in my beautiful, my beautiful balloon
Weeeheee!!!
Angkor Wat seen from the balloon!!
After a day at the temples, Hulda seems to have contracted the multi-coloured foot disease. Severe tan-lines, temple grime and shoe chafing don't mix well. Very attractive!
In the back of our tuk-tuk
On the path to penises
Kbal Spean, the river of a thousand lingas
Oh no.....I'm stuck
Hulda and Banteay Srei
Asta in the doorway
Banteay Srei
On the boat from Siem Reap to Phnom Penh
A floating restaurant
Lovely coloured boats being beautified
Cambodian fishermen
Cambodian people going about their business at their floating village
Asta on the boat
Pretty pretty rooftops at the Royal Palace
The Silver Pagoda at the Royal Palace in Phnom Penh
Hulda in her Angkor Wat t-shirt, in front of the Angkor Wat model in Phnom Penh.
Asta does a queenly wave at the Royal Palace in Phnom Penh þriðjudagur, mars 31, 2009
Holiday in Cambodia
Cambodia is the bomb, both figuratively and literally, as the country is littered with land-mines and you meet many people there who have been seriously injured by them. Nonetheless, the place is great. We especially liked Siem Reap. It didn't look all that great to begin with though. We had a pleasant enough flight from Singapore and the immigration people kindly arranged visas for us on arrival. The tuktuk trip from the airport to our hotel was very enjoyable and the hotel itself was cute and clean and had adorable sheets with pictures of gnomes on them.
But then our troubles began. We were unable to pay our hotel bill, as our credit cards weren't working. As we had no Cambodian money, we went on a mission to find an ATM and extract some funds. We were very successful in that we found a total of 6 ATMs but unfortunately, none of them were willing to spit out any money for us. After a while we began to feel despair, worry and dehydration creeping in. It was, after all 38 degrees and sunny and we didn't even have change for some water. We also got a bit lost. I didn't ejoy it one little bit! In the end, we went back to the hotel and broke out our emergency dollars. Whoohoo! Suddenly, everything was good again. We didn't even have to find a money changer, as dollars are as freely accepted in Cambodia as the Cambodian Riel. We took to the streets of Siem Reap brandishing our funds and suddenly it was a completely different place. The hot, dusty, crowded little town had transformed into a buzy and inviting haven, filled with appealing bars and restaurants. We lost no time in finding the best coffee in town (Angelina's Cafe - they also do a terrific Swiss breakfast), and then moving on to beer at the Central Cafe with great pavement seating where you can watch the world whizz by on a moped, carrying all it's belongings.
After that, we were entranced. The town is small and easy to navigate. The people are friendly and charming. The food, oh the food, is abundant, varied and always tasty. Siem Reap is worth visitnig just for the cafes and restaurants alone. But of course, that is not why people flock there.
It's all about the temples. And what temples they are! We took two days to explore just the closest and most famous ones. There was Angkor Wat itself, huge, massive, grand and impressive with endless stone carvings of battles fought and won by the Khmers in ancient times. And Angkor Thom! With the Bayon, covered in gigantic faces and the Elephant terrace and the terrace of the Leper King. Not to mention Ta Prohm, overgrown with giant trees and seen by many in the first Lara Croft film. All these magical and amazing places we saw on our first day. On the second day, we ventured further afield. After an hour and a half racing through the Cambodian countryside we came to Kbal Spean. Well, almost - we had to trek through the jungle for half an hour to get to the actual site (luckily it was not as muddy or leech infested as the Borenean jungle). Kbal Spean is a groovy and slightly naughty sacred place. In essence, it is a riverbed that hundreds of Lingas (phalluses) have been carved into. Very cool, very penisy! On the way back to town we stopped at Banteay Srey, the temple of women. It was designed, built and carved exclusively by women. It is smaller than many of the other temples, but most beautiful and richly engraved. It is also pink!
Yes, the temples were amazing! When you go to Siem Reap to see them, just remember to get breakfast at Angelina's Cafe (we're talking baguettes, croissants, ham, salami and gruyere - bliss after a week of noodles or overcooked eggs for breakfast) and dinner at the Red Piano. Hulda's Spaghetti Marinara was crazy tasty and my fusion coconut chicken carbonara was as sublime as it was unusual. I am definately going to try to recreate it when I get home! You can also get great Maxican food there, and yummy salads and anything you could ever wish for. Oh, Siem Reap, surprizing culinary Mecca and deliverer of so many of my food-based desires. (And of course, when travelling, food becomes of utmost importance and concern, along with toilets!)
From Siem Reap, we took the boat to Phnom Penh. We sailed down the river for a while in a rickety little boat and then tranferred to a bigger speed boat once we reached Tonle Sap, Asia's biggest freshwater lake. We sped past water villages, crocodile farms and even a floating basketball court while sunning ouselves on the deck and cooling off in the breeze. It was a most delightful six hour journey. When we got to the capital, we were floored by the intense heat and the size of it compared to little Siem Reap. We caught a tuktuk to our hotel, a lovely converted colonial house and collapsed for a bit in our air-conditioned room. Despite only staying in Phnom Penh for 24 hours, we managed to see the two places we were most interested in, Tuol Sleng - grim and the Silver Pagoda - shiny! Tuol Sleng is a former school that was transformed into a prison and ''interrogation centre'' during the reign of the Khmer Rouge. Thousands of people were held captive there, tortured and killed. It is a horrible place, made all the more poignant by the fact that these things took place such a short time ago. The Khmer Rouge seized Phnom Penh in 1975, the year of my birth. There I discovered that Pol Pot, a man who must be in the top the list of most hideous and cruel people of the 20th century, was 50 years older than me, to the day. I must admit that I am none too pleased to share a birthday with such a person.
The Silver Pagoda was a much more pleasant place to visit. It is situated in the gardens of the Royal Palace and while it is not actually made of silver, it's floor is! It is stuffed with treasures, including a life-sized Buddha encrusted with over 2000 diamonds, the biggest a whopping 6 carats! My two favorite things in there were a lovely, although slightly out of place, French Art Nouveu mirror and the Emerald Buddha. He looked so lovely and minty fresh, I just wanted to lick him! Unfortunately, he was sitting on a 3 meter high gold platform.
After the delights and shinyness of the Silver Pagoda, we caught a Mekong Limousine bus to Ho Chi Minh City - or Saigon, as everyone stills calls it. It was a most pleasant bus trip. The bus was almost empty so we could spread out and we were provided with not unpleasant baked goods as snacks. The bus stopped smack dab in the centre of Saigon, just a hop, skip and jump away from our hotel. Perfection! And that was the end of our holiday in Cambodia.
But then our troubles began. We were unable to pay our hotel bill, as our credit cards weren't working. As we had no Cambodian money, we went on a mission to find an ATM and extract some funds. We were very successful in that we found a total of 6 ATMs but unfortunately, none of them were willing to spit out any money for us. After a while we began to feel despair, worry and dehydration creeping in. It was, after all 38 degrees and sunny and we didn't even have change for some water. We also got a bit lost. I didn't ejoy it one little bit! In the end, we went back to the hotel and broke out our emergency dollars. Whoohoo! Suddenly, everything was good again. We didn't even have to find a money changer, as dollars are as freely accepted in Cambodia as the Cambodian Riel. We took to the streets of Siem Reap brandishing our funds and suddenly it was a completely different place. The hot, dusty, crowded little town had transformed into a buzy and inviting haven, filled with appealing bars and restaurants. We lost no time in finding the best coffee in town (Angelina's Cafe - they also do a terrific Swiss breakfast), and then moving on to beer at the Central Cafe with great pavement seating where you can watch the world whizz by on a moped, carrying all it's belongings.
After that, we were entranced. The town is small and easy to navigate. The people are friendly and charming. The food, oh the food, is abundant, varied and always tasty. Siem Reap is worth visitnig just for the cafes and restaurants alone. But of course, that is not why people flock there.
It's all about the temples. And what temples they are! We took two days to explore just the closest and most famous ones. There was Angkor Wat itself, huge, massive, grand and impressive with endless stone carvings of battles fought and won by the Khmers in ancient times. And Angkor Thom! With the Bayon, covered in gigantic faces and the Elephant terrace and the terrace of the Leper King. Not to mention Ta Prohm, overgrown with giant trees and seen by many in the first Lara Croft film. All these magical and amazing places we saw on our first day. On the second day, we ventured further afield. After an hour and a half racing through the Cambodian countryside we came to Kbal Spean. Well, almost - we had to trek through the jungle for half an hour to get to the actual site (luckily it was not as muddy or leech infested as the Borenean jungle). Kbal Spean is a groovy and slightly naughty sacred place. In essence, it is a riverbed that hundreds of Lingas (phalluses) have been carved into. Very cool, very penisy! On the way back to town we stopped at Banteay Srey, the temple of women. It was designed, built and carved exclusively by women. It is smaller than many of the other temples, but most beautiful and richly engraved. It is also pink!
Yes, the temples were amazing! When you go to Siem Reap to see them, just remember to get breakfast at Angelina's Cafe (we're talking baguettes, croissants, ham, salami and gruyere - bliss after a week of noodles or overcooked eggs for breakfast) and dinner at the Red Piano. Hulda's Spaghetti Marinara was crazy tasty and my fusion coconut chicken carbonara was as sublime as it was unusual. I am definately going to try to recreate it when I get home! You can also get great Maxican food there, and yummy salads and anything you could ever wish for. Oh, Siem Reap, surprizing culinary Mecca and deliverer of so many of my food-based desires. (And of course, when travelling, food becomes of utmost importance and concern, along with toilets!)
From Siem Reap, we took the boat to Phnom Penh. We sailed down the river for a while in a rickety little boat and then tranferred to a bigger speed boat once we reached Tonle Sap, Asia's biggest freshwater lake. We sped past water villages, crocodile farms and even a floating basketball court while sunning ouselves on the deck and cooling off in the breeze. It was a most delightful six hour journey. When we got to the capital, we were floored by the intense heat and the size of it compared to little Siem Reap. We caught a tuktuk to our hotel, a lovely converted colonial house and collapsed for a bit in our air-conditioned room. Despite only staying in Phnom Penh for 24 hours, we managed to see the two places we were most interested in, Tuol Sleng - grim and the Silver Pagoda - shiny! Tuol Sleng is a former school that was transformed into a prison and ''interrogation centre'' during the reign of the Khmer Rouge. Thousands of people were held captive there, tortured and killed. It is a horrible place, made all the more poignant by the fact that these things took place such a short time ago. The Khmer Rouge seized Phnom Penh in 1975, the year of my birth. There I discovered that Pol Pot, a man who must be in the top the list of most hideous and cruel people of the 20th century, was 50 years older than me, to the day. I must admit that I am none too pleased to share a birthday with such a person.
The Silver Pagoda was a much more pleasant place to visit. It is situated in the gardens of the Royal Palace and while it is not actually made of silver, it's floor is! It is stuffed with treasures, including a life-sized Buddha encrusted with over 2000 diamonds, the biggest a whopping 6 carats! My two favorite things in there were a lovely, although slightly out of place, French Art Nouveu mirror and the Emerald Buddha. He looked so lovely and minty fresh, I just wanted to lick him! Unfortunately, he was sitting on a 3 meter high gold platform.
After the delights and shinyness of the Silver Pagoda, we caught a Mekong Limousine bus to Ho Chi Minh City - or Saigon, as everyone stills calls it. It was a most pleasant bus trip. The bus was almost empty so we could spread out and we were provided with not unpleasant baked goods as snacks. The bus stopped smack dab in the centre of Saigon, just a hop, skip and jump away from our hotel. Perfection! And that was the end of our holiday in Cambodia.
Kambodiupostur
Fra Singapore flugum vid til Siem Reap i Kambodiu. Eftir sma Visabid a flugvellinum komum vid ut og fundum tar mann sem helt a skilti sem a stod Holda Asbjornsdottir. Eg for eitthvad ad hugsa ad nu vaeri kominn timi til ad slaka a i bjornum, Khmerarnir vaeru ad senda mer skilabod. Svo fattadi eg ad teir voru sko ekkert bunir ad sja mig tegar teir skrifudu skiltid svo ad tetta vaeru enginn skilabod, ergo....algjorlega astaedulaust fyrir mig ad slaka eitthvad a i bjornum. Madurinn, sem kalladi sig India, benti svo a tuk-tukinn sinn, hlod toskunum okkar a hann, baud okkur saeti og keyrdi okkur a hotelid sem vid vorum nybunar ad boka. Tegar vid vorum bunar ad koma okkur lauslega fyrir var adalmalid ad fara og na ser i einhvern pening. Ekki byrjadi tad nu vel hja okkur. 6 hradbonkum (med nokkrum mismunandi kortum) sidar hafdi okkur ekki tekist ad taka neitt ut og leist ekki a blikuna. I Kambodiu er hins vegar amriskur dollari algengur gjaldmidill og sem betur fer attum vid nokkra slika. (Reyndar fara eila oll vidskipti fram med amriskum dollurum, tad er bara ef madur tarf ad fa til baka 50 cent eda eitthvad sem er minna en einn dalur ad ta lata teir mann hafa kambodisk riehl). Vorum samt ekkert voda sattar, og i 38 stiga hita, med peningaahyggjur var litid annad ad gera en ad fa ser nokkra kalda.........fundum okkur prydisfinan stad, settumst nidur, pontudum okkur Anchor og hresstumst vid adeins vid tad. Fylgdumst med lifinu i Siem Reap tar sem vid satum ad sotri og skrifudum postkort. Framhja okkur oku margir menn a vespum med hinn fjolbreyttasta farm, 5 manna fjolskyldur sinar, bufenad ymis konar og risa klakastykki svo eitthvad se nefnt. Hittum tar lika Astralann Jim sem er frekar fyndinn kall og spjolludum heillengi vid hann. Hann fer vist i fri a tessar slodir mjog reglulega, reynir ad fara a 6 manada fresti og fer yfirleitt alltaf einn. Konan hann ferdast svo lika yfirleitt lika um ein, en hun er pilates kennari og er tonokkrum arum yngri en hann. Hann hefur verid giftur 4 sinnum og a heila dobiu af bornum og sagdi okkur tad ad hann og kona hans " have a kind of open marriage", hahaha vid vissum ekki alveg hvada merkingu vid aettum ad leggja i tad en tad var engu ad sidur gaman ad spjalla vid kallinn. Okkur var bara farid ad litast vel a pleisid og vorum vissar um tad ad einhver hradbankinn myndi nu a endanum spyta ut einhverjum peningum...........sem teir gerdu ad lokum. Naestu tveir dagar foru i ad skoda okkur um i Angkor Wat og tar i kring. A tessu svaedi eru ogrynnin oll af gomlum musterum sem eru alveg mognud ad sja. India kom og sotti okkur a tuk-tukinum a morgnana og keyrdi okkur um. Vid akvadum bara hvert skyldi naest og hann beid svo eftir okkur a medan vid skodudum okkur um. Hef aldrei sed neitt tessu likt! Heimsottum tonokkud morg musteri, m.a. Ta Prohm tar sem Angelina Jolie var eitthvad ad gaufast tegar hun tottist vera Lara Croft. Tad sidasta sem vid gerdum fyrri daginn i musteraskoduninni var ad fara upp i loftbelg og horfa yfir allt svaedid, massagaman.
Seinni daginn forum vid svo adeins lengra ut i sveit, skodudum tar musteri sem var byggt af konum eingongu og er ovenjulega mikinn utskurd ad finna tar. Gengum lika i hita og svita i gegnum skoginn ad Kbal Spean, sem kallast lika "The river of a 1000 lingas" en linga tydir tippi, tad er nefnilega buid ad skera ut heilan helling af frjosemistaknum i steinana sem ain rennur yfir.
Okkur fannst Siem Reap aedisleg, frekar litil borg, tar bua bara um 70 tus manns en tar er eitthvad fyrir alla. Vid fundum endalaust mikid af spennandi matsolustodum og urdum aldrei fyrir vonbrigdum med tad sem vid pontudum okkur, fullt af finum fusion mat i gangi tar. Tar var lika haegt ad fa almennilegt kaffi og alvoru ost!
Vid saum tad samt tegar vid vorum ad ferdast um ad fataektin i Kambodiu er mjog augljos, tetta er lika tad land i Asiu tar sem tidni HIV/AIDS er hvad haest og folk byr oft vid heldur bagar adstaedur, lika frekar stutt sidan tjodin var i heljargreipum raudu khmeranna sem gengu um allt og drapu mann og annan. Allir i kambodiu samt svo indaelir, stutt i brosid og djokinn ad tar var ekki haegt annad en ad brosa bara a moti.
Vid akvadum svo ad ferdast til Phnom Penh, hofudborgarinnar, med bat. Tad var aedislegt, fyrsta partinn forum vid a einhverjum skritnum riverbat med minnsta motor i heimi og mer leist nu ekkert a blikuna og efadist um ad med tessum haetti kaemumst vid a leidarenda a tessu ari. Sem betur fer skiptum vid svo um bat tegar vid vorum komin ad Tonle Sap, sem er staersta stoduvatnid i Asiu. Tad var bara ekki haegt ad fara a motorbatnum sem vid skiptum yfir i tar alveg til Siem Reap tvi nu er turrkatimi og svo litid i anni. Ferdin var yndisleg, madur gat setid uti allan timann i solinni og horft i kringum sig a oll fljotandi torpin sem eru vid ana. Tar eru fljotandi korfuboltavellir, verslanir, veitingastadir og allt til alls innan um oll fljotandi heimilin. Baturinn for flennihratt svo tad lek um mann dyrindisgola sem var akaflega velkomid i 40 stiga hita!
Komum til Phnom Penh skommu eftir hadegi og tar var algerlega olift, tad var svo faranlega heitt og engin hreyfing a loftinu. Tokum tuk-tuk beint a hotelid og blostudum air-conid a herberginu i smastund adur en vid treystum okkur af stad i nokkud annad. Vorum bunar ad akveda ad vera bara eina nott i Phnom Penh en langadi baedi ad fara ad skoda Royal Palace og Toul Sleng Genocide Museum. Safnid var vid somu gotu og hotelid okkar, bara rett yfir gotuna svo vid drifum okkur tangad. Toul Sleng er safn sem synir hormungarnar sem tessi tjod gekk i gegnum a tima raudu Khmeranna undir forystu Pol Pot. Adur var tetta skoli sem Pol Pot breytti i hagaeslufangelsi tar sem folk var miskunnarlaust pyntad og aflifad fyrir engar sakir. Tetta er svona safn sem manni lidur illa i en vildi ekki hafa sleppt, svipud tilfinning og tegar vid forum til Auschwitz i Pollandi fyrir einhverju arum. Tad sem er otrulegast vid tetta er ad tessar hormungar attu ser stad i Kambodiu fyrir alls ekki svo longu, seint a attunda aratugnum, og enn gaetir ahrifanna af tessum tima.
Seinni daginn okkar i Phnom Penh forum vid ad skoda konungshallarsvaedid. Tar er medal annars Silver Pagoda, tad sem allt golfid er ur silfri og er tar ad finna Buddha sem gerdur er ur smaragdi og fleiri ur skiragulli sem skreyttir eru med tusundum demanta, voda fint og glansandi allt saman ;) Pontudum okkur svo rutuferd til Saigon sem lagdi af stad skommu eftir hadegid og tok um 6 tima. Ferdin var hin taegilegasta, tad voru bara 11 fartegar i rutunni svo madur gat heldur betur dreift ur ser en teir hefdu alveg matt slaka a karaokidiskunum sem teir blostudu i dvd spilaranum og sjonkanum a leidinni ;)
Landamaeramalin gengur vel og fljott fyrir sig, ekkert vesen, ekkert mal.
Komnar til Nam, meira tadan sidar!
Seinni daginn forum vid svo adeins lengra ut i sveit, skodudum tar musteri sem var byggt af konum eingongu og er ovenjulega mikinn utskurd ad finna tar. Gengum lika i hita og svita i gegnum skoginn ad Kbal Spean, sem kallast lika "The river of a 1000 lingas" en linga tydir tippi, tad er nefnilega buid ad skera ut heilan helling af frjosemistaknum i steinana sem ain rennur yfir.
Okkur fannst Siem Reap aedisleg, frekar litil borg, tar bua bara um 70 tus manns en tar er eitthvad fyrir alla. Vid fundum endalaust mikid af spennandi matsolustodum og urdum aldrei fyrir vonbrigdum med tad sem vid pontudum okkur, fullt af finum fusion mat i gangi tar. Tar var lika haegt ad fa almennilegt kaffi og alvoru ost!
Vid saum tad samt tegar vid vorum ad ferdast um ad fataektin i Kambodiu er mjog augljos, tetta er lika tad land i Asiu tar sem tidni HIV/AIDS er hvad haest og folk byr oft vid heldur bagar adstaedur, lika frekar stutt sidan tjodin var i heljargreipum raudu khmeranna sem gengu um allt og drapu mann og annan. Allir i kambodiu samt svo indaelir, stutt i brosid og djokinn ad tar var ekki haegt annad en ad brosa bara a moti.
Vid akvadum svo ad ferdast til Phnom Penh, hofudborgarinnar, med bat. Tad var aedislegt, fyrsta partinn forum vid a einhverjum skritnum riverbat med minnsta motor i heimi og mer leist nu ekkert a blikuna og efadist um ad med tessum haetti kaemumst vid a leidarenda a tessu ari. Sem betur fer skiptum vid svo um bat tegar vid vorum komin ad Tonle Sap, sem er staersta stoduvatnid i Asiu. Tad var bara ekki haegt ad fara a motorbatnum sem vid skiptum yfir i tar alveg til Siem Reap tvi nu er turrkatimi og svo litid i anni. Ferdin var yndisleg, madur gat setid uti allan timann i solinni og horft i kringum sig a oll fljotandi torpin sem eru vid ana. Tar eru fljotandi korfuboltavellir, verslanir, veitingastadir og allt til alls innan um oll fljotandi heimilin. Baturinn for flennihratt svo tad lek um mann dyrindisgola sem var akaflega velkomid i 40 stiga hita!
Komum til Phnom Penh skommu eftir hadegi og tar var algerlega olift, tad var svo faranlega heitt og engin hreyfing a loftinu. Tokum tuk-tuk beint a hotelid og blostudum air-conid a herberginu i smastund adur en vid treystum okkur af stad i nokkud annad. Vorum bunar ad akveda ad vera bara eina nott i Phnom Penh en langadi baedi ad fara ad skoda Royal Palace og Toul Sleng Genocide Museum. Safnid var vid somu gotu og hotelid okkar, bara rett yfir gotuna svo vid drifum okkur tangad. Toul Sleng er safn sem synir hormungarnar sem tessi tjod gekk i gegnum a tima raudu Khmeranna undir forystu Pol Pot. Adur var tetta skoli sem Pol Pot breytti i hagaeslufangelsi tar sem folk var miskunnarlaust pyntad og aflifad fyrir engar sakir. Tetta er svona safn sem manni lidur illa i en vildi ekki hafa sleppt, svipud tilfinning og tegar vid forum til Auschwitz i Pollandi fyrir einhverju arum. Tad sem er otrulegast vid tetta er ad tessar hormungar attu ser stad i Kambodiu fyrir alls ekki svo longu, seint a attunda aratugnum, og enn gaetir ahrifanna af tessum tima.
Seinni daginn okkar i Phnom Penh forum vid ad skoda konungshallarsvaedid. Tar er medal annars Silver Pagoda, tad sem allt golfid er ur silfri og er tar ad finna Buddha sem gerdur er ur smaragdi og fleiri ur skiragulli sem skreyttir eru med tusundum demanta, voda fint og glansandi allt saman ;) Pontudum okkur svo rutuferd til Saigon sem lagdi af stad skommu eftir hadegid og tok um 6 tima. Ferdin var hin taegilegasta, tad voru bara 11 fartegar i rutunni svo madur gat heldur betur dreift ur ser en teir hefdu alveg matt slaka a karaokidiskunum sem teir blostudu i dvd spilaranum og sjonkanum a leidinni ;)
Landamaeramalin gengur vel og fljott fyrir sig, ekkert vesen, ekkert mal.
Komnar til Nam, meira tadan sidar!
fimmtudagur, mars 26, 2009
A sample from Borneo and Singapore.
Enjoying the food at the night-market in KK
Asta on the rooftop of NAK Hotel, looking over shitty Sandakan 
Crocsy
Mama orangutan and her little baby, in Sepilok
A hornbill in a tree just outside our little cottage
Giant orangutan
A proboscis monkey, apparently they are in a constant state of arousal, as you can see if you look closely.
Very very wet after a trek through the jungle
A tribute to David Attenborough......sshhhh!
I can see it !
Ooooo, I can hear it!
Gomantong caves, bird's nests caves in Borneo.
In order to get to the bird's nest you will have to climb that ladder.
The busy port in Singapore
The prettiest house in Singapore!!! All the lovely colours!!
In little India in Singapore
On Sentosa island as the sun sets
Singapore in the nighttime
Hulda in Chinatown
Asta is taking on Buddha himself in Chinatown, Singapore
Asta making silly faces on the Singapore river
so pretty....oh so pretty
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)
